Προδομένος από την καρδιά του «έφυγε» λίγες μέρες πριν από τα γενέθλιά του στο Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας ο Τόλης Βοσκόπουλος.
Ο τραγουδιστής που είχε το προσωνύμιο «ο πρίγκιπας» του ελληνικού τραγουδιού απεβίωσε στα 81 του χρόνια.
Τόλης Βοσκόπουλος
Το 1940 στην Κοκκινιά άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του. Παιδί που δεν του χαρίστηκε τίποτα.
Παιδί που τα πρώτα του χρόνια τα έζησε στην σκιά του πολέμου. Ήταν το 12ο παιδί της οικογένειας και μάλιστα ήταν το μοναδικό αγόρι.
Ο πατέρας του ο Χαρίλαος Βοσκόπουλος τον έπαιρνε από μικρή ηλικία μαζί του, στην λαχαναγορά.
Ο πατέρας του τον ήθελε μανάβη, να αναλάβει την οικογενειακή μαναβική επιχείρηση. «Μπαμπά, δεν μπορώ να γίνω μανάβης! Θέλω να γίνω θεατρίνος!», του είπε. Αρχικά διέπρεψε ως κομπάρσος. Στον ΚΟΕΚ ( Κινηματογραφικό Οργανισμό Ελλήνων Κομπάρσων) έβρισκε, όποιος ήθελε, τον νεαρό Τόλη, μέχρις ότου τον γνωρίσαμε ως πρωταγωνιστή στο «Αδέλφια μου Αλήτες Πουλιά» και σε άλλες ταινίες που του επέτρεψαν να ξεδιπλώσει το υποκριτικό αλλά και τραγουδιστικό του ταλέντο.
Ο Τόλης ήταν ένας άνθρωπος που δεν έβγαλε Πανεπιστήμιο και πώς να το κάνει όταν ήταν βιοπαλαιστής. Μα είχε μια απίστευτη ενέργεια, μια έμφυτη ενέργεια και Παιδεία.
Ήξερε πώς να συμπεριφερθεί, πώς να μιλήσει, πώς να «αγκαλιάσει» συνεργάτες και φίλους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το παιδί από την Κοκκινιά έγινε ο αιώνιος πρίγκιπας στις συνειδήσεις του κόσμου. Η ζωή του έμοιαζε με παραμύθι, ένα παραμύθι που δεν είχε μόνο χρυσές στιγμές και σελίδες αλλά και δύσκολες στιγμές, επαγγελματικές, οικογενειακές, προσωπικές μα αυτές οι δυσκολίες είναι που ξεπερνά κάποιος για να κάτσει στο θρόνο. Και ο Τόλης της ξεπέρασε, νίκησε και το χρόνο και τα τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε κόλλησαν πολλές φορές στα χείλη ανθρώπων διαφορετικών γενεών.
Άλλωστε ο Τόλης μας έμαθε να «ξεφυλλίζουμε τα όνειρα μας» και να ζούμε για την στιγμή «πριν χαθεί το όνειρο μας».
Ο Ζαμπέτας που πίστεψε σε αυτόν και το «όχι» του Πουλόπουλου του άνοιξαν τον δρόμο
Αν έχεις άστρο λένε, θα λάμψει και θα σε οδηγήσει στην επιτυχία. Ο Βοσκόπουλος, ο πρίγκιπας του λαϊκού τραγουδιού σεμνός και ταπεινός ακολουθούσε το άστρο του και τα όνειρα του. Ώσπου το 1967 μια απίστευτη καραμπόλα, ένα «όχι» του Γιάννη Πουλόπουλου και του Δημήτρη Μητροπάνου τον έφεραν στο σημείο να κρατήσει το μικρόφωνο και να ανοίξει ο δρόμος για εκείνον.
Το 1967, στο θέατρο Φλορίντα, ανέβαινε η παράσταση «Πέντε πρόσωπα ζητούν μεροκάματο», η μουσική επιμέλεια ανήκει στον Γιώργο Ζαμπέτα και ανάμεσα στα τραγούδια του φιγουράρει το «Μανούλα μου μανίτσα μου θα πάρω τη βαλίτσα μου»
Το τραγούδι ήταν γραμμένο για τον Γιάννη Πουλόπουλο ο οποίος μια μέρα πριν από την πρεμιέρα δηλώνει αδυναμία παρουσίας στην θεατρική παράσταση καθώς δεν τον αφήνουν από το νυχτερινό κέντρο στο οποίο εμφανίζεται την ίδια εποχή. Ως λύση τελευταίας στιγμής προτείνεται ο νεαρός Δημήτρης Μητροπάνος αλλά κι αυτός βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη. Μέσα στον πανικό πετάγεται ο αδερφός του Κώστα Βουτσά, Αριστείδης και λέει: «Να σας φέρω τον Βοσκόπουλο!»
Ο Ζαμπέτας τον ήξερε αυτό τον νεαρό από την Κοκκινιά που έκανε τον ηθοποιό αλλά έπαιζε και μπουζουκάκι. Ήταν «παρών» στην ακρόαση του Βοσκόπουλου στην Columbia δυο χρόνια νωρίτερα και είχε πιέσει τον παραγωγό Διονύση Μηλιόπουλο να του κάνει συμβόλαιο.
Ο Μηλιόπουλος δίσταζε αλλά ο Ζαμπέτας επέμεινε: «Θα είσαι κορόιδο αν δεν το κάνεις. Έχει φωνή καμπάνα κι ωραίο παρουσιαστικό. Τον τραβάει η πίστα». «Σώπα καλέ!» του απάντησε ο μουσικός παραγωγός και το πράγμα έμεινε στον αέρα.
Ο Ζαμπέτας διηγείται: «Πάω στην πρεμιέρα και τι να δω. Είχε πάρει όλη την παράσταση στην πλάτη του ο Βοσκόπουλος γιατί ήταν δύναμη ο μπάσταρδος…Το ‘χε πει το τραγούδι και το’ χε κάνει λιώμα! Όλη την επιτυχία την είχε πάρει με τη Βαλίτσα μου ο Τόλης Βοσκόπουλος. Κι αυτή ήταν μόνο η αρχή σε μια συνεργασία που εκτόξευσε τον Βοσκόπουλο και του άνοιξε πλατιές της λεωφόρους της δόξας. Στοιχεία αντλήθηκαν από τη βιογραφία της Κατερίνας Ζαμπέτα: “Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω”».
Η χρυσή δισκογραφία του, ένα «ατελείωτο ταξίδι»
Το δικό του αποτύπωμα άφησε ο Τόλης Βοσκόπουλος στην ελληνική δισκογραφία από το 1962. Μυθικά τραγούδια που νίκησαν το χρόνο. Ένα «ατελείωτο ταξίδι» στη μουσική…
Ο Τόλης Βοσκόπουλος μπαίνει στη δισκογραφία με το τραγούδι Βήμα – Βήμα το 1962 του Λυκούργου Μαρκέα. Η αρχή γίνεται και η πορεία ενός ιδιαίτερου και χαρισματικού τραγουδιστή προς την κορυφή, ξεκινά.
Η καθιέρωση έρχεται με την Αγωνία το 1968 του Γιώργου Ζαμπέτα. Ξεπερνάει τις 300.000 πωλήσεις, αριθμός πρωτοφανής εκείνη την εποχή. Και σήμερα ακόμη φαντάζει απροσπέραστο…
«Σαν της Γαρδένιας τον Ανθό» το 1968 μία σύνθεση του Ζακ Ιακωβίδη και μία αξεπέραστη ερμηνεία από τον Τόλη Βοσκόπουλο σε δίσκο 45 στροφών
Ο Μίμης Πλέσσας γράφει «Γλυκά Πονούσε το Μαχαίρι» το 1970 και ο Τόλης Βοσκόπουλος το απογειώνει και το κάνει το απόλυτο hit της εποχής.
Ο έρωτας τον καιρό των τσιγγάνων και ο Τόλης Βοσκόπουλος εμφανίζεται ξανά στη μεγάλη οθόνη και τραγουδά Αδέλφια μου Αλήτες Πουλιά το 1971
Το 1976 ο νέος δίσκος του Βοσκόπουλου «Όταν τραγουδώ» όπου ακούγεται η ανεπανάληπτη επιτυχία «Εγώ Αγαπώ Μία»
«Είναι το Κάτι που Μένει» το 1977, μία σύνθεση του Νίκου Καρβέλα.
Ένα ανεπανάληπτο ζεϊμπέκικο έγραψε ο Κώστας Καράλης και ερμήνευσε ο «Ανεπανάληπτος» Τόλης Βοσκόπουλος το 1986
Το «Ατέλειωτο Ταξίδι» που μας χάρισε το 1987 ο Τόλης Βοσκόπουλος.
Βαθιά φιλία με τον Στράτο Διονυσίου
Πριν λίγες εβδομάδες σε αφιέρωμα του Mega στον Στράτο Διονυσίου, ο Άγγελος διάβασε στο κοινό ένα γράμμα που είχε γράψει ο Τόλης για τον Στράτο. Άκρως συγκινητικό, συγκεκριμένα έγραφε:
«Αγαπημένε μου φίλε ή καλύτερα αδελφέ γιατί έτσι σε νιώθω και λέω σε νιώθω γιατί νομίζω ότι είσαι δίπλα μου. Δεν μπορώ ρε μεμέτη να συνειδητοποιήσω ότι έχεις φύγει και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια.
Θυμάμαι και τι δεν θυμάμαι αλλά εκείνο που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν σε άκουγα να τραγουδάς την ώρα που ετοιμαζόμουν να βγω στη σκηνή για να τραγουδήσουμε μαζί.
Λέγαμε και τι δεν λέγαμε.
Μαγικές στιγμές.
Και είναι σαν χθες. Πώς μπορώ λοιπόν να μην σε νιώθω δίπλα μου.
Ο αδερφός σου Τόλης Βοσκόπουλος».
Το Πάσχα του 1976 αποφυλακίζεται με καθαρό ποινικό μητρώο ο Στράτος Διονυσίου.
Κανείς δεν δεχόταν να τον προσλάβει. Ο Τόλης Βοσκόπουλος ωστόσο απαιτεί από τον επιχειρηματία του κέντρου όπου εμφανιζόταν στα Δειλινά να εμφανιστεί μαζί του. «Ή έρχεται και ο Διονυσίου ή φεύγω και εγώ» φέρεται να είπε τότε ο Βοσκόπουλος και ο Στράτος Διονυσίου ξεκινάει να γίνει ο απόλυτος άρχοντας της νύχτας.
Μάλιστα την ίδια χρονιά το 1976, ο Τόλης Βοσκόπουλος έγραψε για τον Στράτο Διονυσίου το «Αποκοιμήθηκα» το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία και το τραγούδησε και ο ίδιος ο Βοσκόπουλος σε δίσκο του το 1985.
Προσωπική Ζωή
Στην ιστορία έχει μείνει το ειδύλλιο του με την τραγουδίστρια Δούκισσα αλλά και με την ηθοποιό Ζωή Λάσκαρη.
Έχει κάνει τέσσερις γάμους. Παντρεύτηκε πρώτα την Στέλλα Στρατηγού (ο γάμος του κράτησε από το 1960, μέχρι το 1965), την Μαρινέλλα (1973-1981), την Τζούλια Παπαδημητρίου, με την οποία έχει μία κόρη, τη Χαρά και την πρώην ηθοποιό και νυν βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στην Κέρκυρα Άντζελα Γκερέκου (παντρεύτηκαν στις 2 Αυγούστου 1996 στην Κέρκυρα με κουμπάρο τον δημοσιογράφο Τέρενς Κουίκ). Με την Γκερέκου έχουν μία κόρη, τη Μαρία, που γεννήθηκε το 2001. Μάλιστα για το τελευταίο μεγάλο του έρωτα έγραψε το «Πόλη Πεντάμορφη» και το «Γαλανομάτα Μάγισσα».