Ένας παρασιτικός μύκητας μετατρέπει αράχνες σε φρικιαστικά πλάσματα, προκαλώντας ανησυχία σε κατοίκους και θυμίζοντας τη γνωστή σειρά.
Περιστατικά με μουμιοποιημένες αράχνες καλυμμένες από λευκή κρούστα έχουν καταγραφεί σε διάφορες χώρες, από τη Νέα Ζηλανδία μέχρι την Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, πίσω από αυτά τα αλλόκοτα ευρήματα βρίσκεται ένας μύκητας που αναπτύσσεται μέσα στο σώμα της αράχνης, καταστρέφοντας όργανο μετά το όργανο και αφήνοντας πίσω ένα αποκρουστικό αποτύπωμα.
Η 54χρονη Άννα Μπάνταμς από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας περιγράφει ότι βρήκε εκατοντάδες τέτοια πλάσματα στον κήπο της. «Δεν φοβάμαι κανονικά τις αράχνες, αλλά αυτές με τρόμαξαν», δήλωσε, προσθέτοντας ότι έχασε τον ύπνο της για εβδομάδες.
Ο μύκητας ταυτοποιήθηκε το 2021 στη Βόρεια Ιρλανδία από ομάδα επιστημόνων, με τη συμμετοχή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Δανίας και των Βασιλικών Βοτανικών Κήπων Kew. Ονομάστηκε Gibellula attenboroughii, προς τιμήν του Ντέιβιντ Άτενμπορο. Ο μυκητολόγος Ζοάο Αραούζο εξήγησε: «Καταναλώνει το σώμα του ξενιστή από μέσα, όργανο μετά το όργανο».
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η μόλυνση διαρκεί εβδομάδες, αλλάζοντας τη συμπεριφορά της αράχνης, η οποία εγκαταλείπει το φυσικό της περιβάλλον και κινείται σε πιο εκτεθειμένους χώρους. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες διάδοσης των σπορίων του μύκητα.
Το θέαμα αυτών των «ζόμπι αραχνών» θυμίζει άμεσα το σενάριο του The Last of Us, όπου ένας μεταλλαγμένος μύκητας μολύνει τον άνθρωπο. Ωστόσο, οι ειδικοί καθησυχάζουν, τονίζοντας ότι «για να μολύνει τον άνθρωπο θα χρειάζονταν εκατομμύρια χρόνια γενετικής εξέλιξης».
Παρόμοια φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί και σε άλλα έντομα. Ο μύκητας Ophiocordyceps αναγκάζει τα μυρμήγκια να δαγκώσουν φύλλα πριν πεθάνουν, ενώ οι τζιτζίκες μετατρέπονται σε «ιπτάνουσες αλατιέρες του θανάτου», συνεχίζοντας να πετούν χωρίς κοιλιά και εξαπλώνοντας σπόρια.
Για κάποιους, το φαινόμενο προκαλεί γοητεία. Ο ερασιτέχνης φυσιοδίφης Μπεν Μίτσελ από τη Σκωτία περιέγραψε πως η εικόνα του μύκητα έμοιαζε με «ένα απίστευτο σύννεφο μαλλί της γριάς» κάτω από φύλλο. Για τους περισσότερους, ωστόσο, οι «ζόμπι αράχνες» είναι ένας εφιάλτης που θα προτιμούσαν να μην είχαν αντικρίσει. Η Άννα Μπάνταμς παραμένει απόλυτη: «Δεν ξαναπατάω στο υπόστεγό μου. Ποτέ δεν ξέρεις αν έχουν μείνει μία ή δύο που κρύβονται εκεί μέσα».