Την επιδιωξη του Ερντογάν να αναλάβει η χώρα του ρόλο περιφερειακής δύναμης στην περιοχή, επισήμανε με δημοσίευμα της η le Soir.
Η έγκριση του νομοσχεδίου ήταν απλώς μία τυπική διαδικασία, υποστηρίζει η συντάκτρια Anne Andlauer, και τώρα ο Τούρκος Πρόεδρος μπορεί να στείλει στρατεύματα στη Λιβύη, όποτε ο ίδιος κρίνει σκόπιμο. Εκ πρώτης όψεως, το εύρος του νομοσχεδίου ίσως φαίνεται περιορισμένο, συνεχίζει, αλλά η ασάφεια σε συγκεκριμένες προβλέψεις μπορεί να οδηγήσει σε μία μακρά και εκτεταμένη εμπλοκή της Άγκυρας στο λιβυκό χάος. Σύμφωνα με το think tank Edam με έδρα στην Κωνσταντινούπολη, η ανάπτυξη τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Λιβύη θα περιλάβει σε πρώτη φάση «ειδικές δυνάμεις», «υψηλής εκπαίδευσης μάχιμο προσωπικό», καθώς και αξιωματικοί πληροφοριών και σύνδεσμοι.
Με ενδιάμεσο τίτλο «Περιφερειακές φιλοδοξίες», το δημοσίευμα αναφέρεται στον πιθανό ρόλο ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών της Τουρκίας, καθώς και μελών της συριακής πολιτοφυλακής, που μάχονται στο πλευρό της Άγκυρας στη Βόρεια Συρία, στη Λιβύη, σύμφωνα με τον αντιπολιτευόμενο Τύπο. Η ΜΚΟ Syrian Human Rights Observatory υποστηρίζει ότι στη Λιβύη υπάρχουν ήδη 300 Σύροι μαχητές και ότι σε στρατόπεδα της Τουρκίας εκπαιδεύονται περισσότεροι από 1.600. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι αδύνατον να επιβεβαιωθούν, σημειώνει η εφημερίδα και συμπληρώνει ότι Τούρκοι αξιωματούχοι δεν έχουν πραγματοποιήσει ποτέ κανένα σχετικό σχόλιο.
Η εφημερίδα καταθέτει την άποψη ότι εάν ο Τούρκος Πρόεδρος είναι διατεθειμένος να εμπλακεί στη λιβυκή σύγκρουση «σε στεριά, αέρα και θάλασσα, ει αναγκαίο», ο λόγος είναι ότι η Λιβύη αποτελεί καθρέφτη των περιφερειακών του φιλοδοξιών.
Η προβολή ισχύος με πεδίο δράσης τη Λιβύη αποσκοπεί, επίσης, σύμφωνα με την εφημερίδα, στην υπεράσπιση σημαντικών οικονομικών και στρατηγικών συμφερόντων. Το νομοσχέδιο που προβλέπει την ανάπτυξη τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Λιβύη είναι το αποτέλεσμα υπογραφής συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας που υπέγραψε η Άγκυρα με την κυβέρνηση της Τρίπολης στα τέλη Νοεμβρίου 2019. Η Άγκυρα δεν θα υπέγραφε ποτέ αυτή τη συμφωνία, εάν ο Fayez al-Sarraj δεν συναινούσε στην υπογραφή συμφωνίας για τον καθορισμό θαλάσσιας δικαιοδοσίας.
Η τελευταία επιτρέπει στην Τουρκία να διεκδικήσει δικαιώματα επί τεραστίων εκτάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, οι οποίες είναι πολύ πλούσιες σε υδρογονάνθρακες, κάτι που αμφισβητείται από Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ. Πρόκειται για απάντηση της Άγκυρας στον αποκλεισμό της από το Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, που ιδρύθηκε στις αρχές του 2019, αλλά και στις κυρώσεις της ΕΕ λόγω των παράνομων γεωτρήσεών της στα ανοιχτά της Κύπρου. Ο Erdogan έχει ποντάρει στην παραμονή του al-Serraj στην εξουσία για να σπάσει την απομόνωσή του στην Α. μεσόγειο. Οι επιλογές του, σύμφωνα με την εφημερίδα, ήταν περιορισμένες, καθώς αυτή είναι η μοναδική φιλοτουρκική κυβέρνηση της περιοχής (μαζί με την «ΤΔΒΚ» που δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένη).
Τέλος, επισημαίνεται ότι οι επιλογές Erdogan σχετίζονται και με την επιθυμία του να στηρίξει την Μουσουλμανική Αδελφότητα σε αραβικές χώρες.
