Ποιος άραγε μπορεί να πει ότι οι τελευταίοι τρεις μήνες δεν ήταν πολύ διαφορετικοί για το ατομικό και το συλλογικό γίγνεσθαι;
Ο νέος κορονοϊός έφερε ριζικές αλλαγές στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την κοινωνία, την οικονομία, τα ταξίδια, την καθημερινότητα, τον συνάνθρωπο.
Κράτη και πολίτες παγκοσμίως βρέθηκαν ‘’παγωμένοι’’ μπροστά στον φόβο του αγνώστου που προκάλεσε αυτός ο νέος, σχεδόν άγνωστος ακόμα θα λέγαμε ιός. Τα βήματα μπορούν να είναι μόνο δειλά, επιφυλακτικά, προκειμένου να πούμε ότι επιστρέφουμε έστω στην ‘’μερική κανονικότητα’’. Διότι η επιστημονική κοινότητα είναι ξεκάθαρη ότι δε θα επιστρέψουμε στην προ-κορονοϊού ζωή μας αν δε βρεθεί αποτελεσματικό εμβόλιο, το οποίο κατά κοινή ομολογία αργεί.
Ο κορονοϊός και η αδυναμία απόλυτης γνωριμίας των επιστημόνων μαζί του γεννά πολλά ερωτηματικά και ευθεία αμφισβήτηση ως προς την υπεροχή της ανθρώπινης προόδου, της επιστημονικής και τεχνολογικής εξέλιξης των οποίων τα αποτελέσματα θεωρούσαμε δεδομένα, έτοιμα για να αντιμετωπίζουν το κάθετι πόσω μάλλον μια υγειονομική απειλή εν έτει 2020.
Κι όμως η καθυστέρηση στην εύρεση αποτελεσματικού εμβολίου, έτοιμου να διατεθεί σε επαρκείς ποσότητες ώστε να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες της παγκόσμιας κοινότητας, δημιουργεί ολοένα και μεγαλύτερη ανασφάλεια από υγειονομικής άποψης, γεγονός φυσικά που όπως ήδη έχουμε καταλάβει συνδέεται άμεσα με την πορεία όλων των κλάδων της οικονομίας. Οι οικονομικές επιπτώσεις είναι πλέον παρούσες και δραματικά εκτενείς για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Η ανεργία κυριολεκτικά εκτοξεύτηκε σε όλο τον κόσμο, χαρακτηριστικά συγκλονίζει ο αριθμός των 30 εκατομμυρίων ανέργων στις ΗΠΑ.
Δε μπορεί κανείς να ξέρει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση αυτή διεθνώς καθώς ακόμα τα όπλα απέναντι στον ιό είναι ανεπαρκή, επομένως στο μόνο που μπορούμε να βασιστούμε είναι στη βούληση όλων να αντιμετωπιστεί η κρίση και στην εκτίμηση ότι όσο γρήγορα πληγώθηκε η διεθνής οικονομία, τόσο γρήγορα θα γιατρευτεί.
Ίσως κι όλη αυτή η δοκιμασία να έχει φέρει και κάποια θετικά θα λέγαμε αποτελέσματα όπως η τόνωση της αλληλεγγύης –έστω και με οικονομικά κίνητρα- μεταξύ των Κρατών-μελών της ΕΕ που μέχρι την συνειδητοποίηση της έκτασης του καταστροφικού φαινομένου έμοιαζε αμέτοχη και ανίκανη να σταθμίσει τις ανάγκες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε χώρας.
Για την Ελλάδα τα πράγματα είναι αρκετά σύνθετα καθώς είναι μια χώρα που προέρχεται από βαριά δεκαετή οικονομική κρίση, με υψηλά ποσοστά ανεργίας, με χαμηλές επενδυτικές κινήσεις και με πολύ υψηλό ιδιωτικό δανεισμό.
Παράλληλα και ενώ καταφέραμε να ελέγξουμε την υγειονομική κρίση του κορονοϊού, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, υπάρχει μια άλλη κρίση επίσης απειλητική για το άμεσο αλλά και μακρινό μέλλον της χώρας, αυτή των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Μοιάζει λοιπόν πιο απαραίτητο από ποτέ να θωρακίσουμε τα σύνορά μας, να ενισχύσουμε την οικονομία μας, να στηρίξουμε τους νέους ώστε να εργαστούν και να δημιουργήσουν οικογένεια εδώ στη χώρα τους. Με μοναδικό στόχο την εξασφάλιση ενός ομαλού και σταθερά δημιουργικού μέλλοντος για όλους.
Πρέπει πλέον να μιλήσουμε ανοιχτά και δημόσια για μια νέα στρατηγική γραμμή που μπορεί και οφείλει να χαράξει η Ελλάδα, εκμεταλλευόμενη στο έπακρον τις γεωμορφολογικές και παραγωγικές δυνατότητές της. Πρέπει τώρα να συναφθούν οι κατάλληλες συμφωνίες, να υπάρξουν οι απαραίτητες συναινέσεις, ώστε να αναδειχθεί ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας και να αντιστραφούν τα αποτελέσματα αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης.
Η πολιτική πλέον πρέπει να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας και να δώσει πραγματικές λύσεις στην κοινωνία μέσα από ένα οργανωμένο υλοποιήσιμο σχέδιο, μερικοί από τους άξονες του οποίου μπορεί να είναι οι εξής: (α) τεχνολογίες για την ενίσχυση της εθνικής άμυνας, (β) πράσινη στρατηγική για την ενέργεια, (γ) ψηφιοποίηση της δικαιοσύνης, (ε) στρατηγική για την γήρανση του πληθυσμού, (στ) επανασχεδιασμός και αναδιοργάνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, (ζ) δημιουργία φορέα μεταποίησης και εξαγωγών αγροτικών προϊόντων, (ι) εκσυγχρονισμός του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Μέσα από μια νέα κοινωνική συμφωνία για πάταξη της ανεργίας, για διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας και αυτάρκειας, για αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων και των κονδυλίων, για ουσιαστικό σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον, θα κερδίσουμε και πάλι το χαμένο έδαφος!
