Στα τεκταινόμενα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αναφέρεται η γαλλική εφημερίδα «Le Figarο», ενώ το κύριο άρθρο της ασχολείται με τις προκλήσεις του προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Philippe Gélie, στο κύριο άρθρο της γαλλικής εφημερίδας που έχει τίτλο «Τα άσχημα χτυπήματα του σουλτάνου Ερντογάν», διερωτάται: «Μη ικανοποιημένος με την ανάκτηση της Αγίας Σοφίας για να τη μετατρέψει σε τζαμί, ο νεοσουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν θέλει τώρα να εκδικηθεί τη ναυμαχία της Ναυπάκτου;».
«Το ναυτικό του παρελαύνει στην Ανατολική Μεσόγειο κανονιοβολώντας, σε μια εποχή που οι εντάσεις με την Ελλάδα βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους», προσθέτει, εξηγώντας ακολούθως τις διαφορές των δύο χωρών που τις έχουν φέρει αντιμέτωπες στην περιοχή.
Ο αρθογράφος αναρωτιέται αν «πρόκειται να γίνουμε μάρτυρες του πρώτου πολέμου, δύσκολα νοητό, μεταξύ δύο μελών του ΝΑΤΟ;», θυμίζοντας ότι «ο Τούρκος πρόεδρος προκαλεί τους Ευρωπαίους να είναι έτοιμοι να “θυσιάσουν” όσους “μάρτυρες” είναι έτοιμος να “θυσιάσει” και ο ίδιος».
Επιχειρώντας να εξηγήσει τις ενέργειες του Τούρκου προέδρου, αναφέρει ότι «ο εθνικιστικός λαϊκισμός ισλαμιστικού τύπου τον ωθεί συνεχώς να κάνει νέους εχθρούς, μεταξύ των οποίων οι Έλληνες και Γάλλοι “άπληστοι και ανίκανοι ηγέτες” εμφανίζονται τώρα σε εξέχουσα θέση».
Θυμίζει επίσης ότι τα όσα γίνονται αυτό το διάστημα στη Μεσόγειο δεν είναι η μόνη κακή, λανθασμένη κίνηση του προέδρου της Τουρκίας. Και παραθέτει τον μακρύ κατάλογο: «Ο κατάλογος των κακών του κινήσεων αυξάνεται: «μεταναστευτικός εκβιασμός εναντίον της Ευρώπης, κατοχή της Βόρειας Συρίας εναντίον των Κούρδων, ένοπλη παρέμβαση στη Λιβύη, αγορά ενός ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος, κάτω από τη μύτη των Αμερικανών… Χωρίς να ξεχνάμε την εσωτερική καταστολή, η οποία οδήγησε χιλιάδες Τούρκους στη φυλακή και κόστισε τη ζωή της δικηγόρου Ebru Timtik, μετά από απεργία πείνας 238 ημερών».
Ο Philippe Gélie τονίζει ότι «για τη Γαλλία, δεν μπορεί να υπάρξει ισοδυναμία μεταξύ των τουρκικών αδικημάτων και των θαλασσίων αξιώσεων, ενίοτε υπερβολικών, της Ελλάδας».
«Ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει το ΝΑΤΟ να έχει το θάρρος να μιλήσει στον αυτοκράτορα της Άγκυρας και η ΕΕ να επιδείξει αρκετή αυστηρότητα για να τον συμμορφώσει. Στο ντουέτο του με την καγκελάριο, ο Γάλλος παίζει το χαρτί ενός επιδεικτικού μιλιταρισμού, ενώ η Ανγκελα Μέρκελ υποστηρίζει έναν νηφάλιο διάλογο. Το σχέδιό τους για έξοδο από μία επικίνδυνη κλιμάκωση είναι τερματισμός χωρίς καθυστέρηση των στρατιωτικών προκλήσεων και θέσπιση ενός μορατόριουμ για την εξερεύνηση σε αμφισβητούμενα ύδατα. Κανείς δεν τα έχει πει καλύτερα μέχρι τώρα», καταλήγει.