Η εφημερίδα “Δημοκρατία”, απαντώντας στη διάψευση από τον Γενικό Γραμματέα Ενημέρωσης & Επικοινωνίας Γιάννη Μαστρογεωργίου, δημοσιεύματός της σχετικά με τα επικοινωνιακά προγράμματα των φορέων του Δημοσίου τομέα, επιστρέφει τη μομφή περί δημιουργίας εντυπώσεων, κάνει λόγο για “συνονθύλευμα ατέρμονων υπεκφυγών και ακατανόητων δικαιολογιών” εκ μέρους του, και τον καλεί να απαντήσει στο ερώτημα “με ποια κριτήρια και για ποιους λόγους ενέκρινε η κυβέρνηση αυτά τα ποσά μαμούθ στους συγκεκριμένους φορείς εν μέσω της πιο σφοδρής κρίσης που έχει γνωρίσει η χώρα μας στην μεταπολιτευτική ιστορίας της;”.
Ολόκληρη η απάντηση της εφημερίδας:
“Είναι πράγματι εντυπωσιακό, τη στιγμή που η ανεργία καλπάζει, τα νοσοκομεία της χώρας έχουν καταρρεύσει, λόγω έλλειψης ΜΕΘ και ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης, βουλιάζει στην ανέχεια και την αβεβαιότητα, καθώς προσπαθεί να επιβιώσει με πενιχρά επιδόματα, ο Γενικός Γραμματέας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, Γιάννης Μαστρογεωργίου, να μιλάει για δημόσιο χρήμα, λες και πρόκειται για τα λεφτά κάποιου… άλλου κι όχι για τα λεφτά του ελληνικού λαού, τα οποία, επίσης, διαχειρίζεται κάποιος άλλος… κι όχι η κυβέρνηση.
Ο κ. Μαστρογεωργίου, ισχυρίζεται χωρίς αιδώ, πως σε αυτή τη χρονική στιγμή, ήταν απαραίτητο να εγκρίνει η κυβέρνηση επικοινωνιακά προγράμματα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, σε φορείς με το επιχείρημα πως τα χρήματα αυτά, προέρχονται από τον προϋπολογισμό τους. Δηλαδή, ο προϋπολογισμός τους από που προέρχεται; Δεν είναι κρατικό χρήμα; Τα ποσά που θα δαπανήσει ο κάθε φορέας για επικοινωνία, δεν ελέγχονται και δεν εγκρίνονται από την κυβέρνηση, σύμφωνα με το άρθρο 4, του Π.Δ. 261/1997 το οποίο ο κ. Μαστρογεωργίου επικαλείται; Επομένως, για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, η κυβέρνηση ήταν αυτή που θεώρησε λογικό, να δαπανήσει ο Εθνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης, για παράδειγμα, 1.463.200 ευρώ, μόνο για επικοινωνία γεγονός που επιβεβαιώνει απόλυτα το δημοσίευμα της «κυριακάτικης δημοκρατίας». Εκτός εάν ο κ. Μαστρογεωργίου, θέλει να μας πει, πως οι δαπάνες αυτές εγκρίνονται, χωρίς κανένα έλεγχο από την κυβέρνηση και πως ο κάθε φορέας κάνει -κατά το λαϊκό- ό,τι του καπνίσει. Εκτός δηλαδή, κι αν θέλει να μας πει, πως η κυβέρνηση δεν κάνει τη δουλειά της.
Κι επειδή, η διάψευση του κ. Μαστρογεωργίου, αποτελεί συνονθύλευμα ατέρμονων υπεκφυγών και ακατανόητων δικαιολογιών, αντί να καταφεύγει ο ίδιος σε δηλώσεις εντυπωσιασμού και να στεναχωριέται – άσκοπα – για τον τρόπο που ασκούμε το δημοσιογραφικό μας λειτούργημα, θα ήταν προτιμότερο να δώσει μία ουσιαστική απάντηση για τον κάθε Έλληνα πολίτη, στο εξής βασικό ερώτημα: με ποια κριτήρια και για ποιους λόγους, ενέκρινε η κυβέρνηση αυτά τα ποσά μαμούθ στους συγκεκριμένους φορείς, εν μέσω της πιο σφοδρής κρίσης που έχει γνωρίσει η χώρα μας, στην μεταπολιτευτική ιστορίας της;”.
