Υπέρ της αλλαγής πλεύσης πολιτικής προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να ανακόψει την πτωτική του πορεία τάσσεται ο Γιάννης Ραγκούσης στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Τάχθηκε επίσης από νωρίς στην άποψη που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ψηφίσει στη Βουλή τις δαπάνες του προϋπολογισμού για την άμυνα της χώρας, ενώ ταυτόχρονα παίρνει σαφείς αποστάσεις από τα στελέχη του κόμματος που έχουν ασκήσει έμμεσα ή άμεσα κριτική στο μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ, όπως επίσης και για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ελπίζει να μπει ένα τέλος στις αντιπαραθέσεις μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, για τα στελέχη της οποίας αναφέρει ότι «εξωθήθηκαν» σε αποχώρηση.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιάννη Ραγκούση:
Στην ομιλία σας στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή δηλώσατε ότι δεν συμμερίζεστε την υπεραισιοδοξία για ανατροπή του σκηνικού και για πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, στόχος που έχει εκφραστεί από τα χείλη της ηγεσίας. «Εκτός κι αν αλλάξουμε πορεία», συμπληρώσατε. Τι πηγαίνει στραβά στον ΣΥΡΙΖΑ και τι πρέπει να αλλάξει;
Ενα κόμμα που χάνει 12% της εκλογικής του δύναμης και την ψήφο 850.000 ψηφοφόρων, ενώ βρίσκεται στην πολιτικά προνομιακή θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βέβαιο είναι πως πρέπει να αλλάξει πολλά. Επιπλέον, εφόσον το ίδιο κόμμα ακόμη και μετά την αλλαγή ηγεσίας συνεχίζει την πτωτική του πορεία, τότε αναμφίβολα πρέπει να αλλάξει ακόμη περισσότερα.
Αλλαγή πορείας σημαίνει να στρίψουμε το τιμόνι κεντροαριστερά και αυτό πολιτικά προϋποθέτει να αναιρέσουμε συγκεκριμένους λόγους-σύμβολα, σε επίπεδο πολιτικών θέσεων και ατομικών συμπεριφορών, εξαιτίας των οποίων στερηθήκαμε χιλιάδες ψηφοφόρους. Πιστεύω πως είναι η ώρα για μια νέα και μεγάλη Κεντροαριστερά, υπό την έννοια μιας μεγάλης συμμαχίας σύγχρονης Αριστεράς και Κεντροαριστεράς. Μια νέα Κεντροαριστερά για τον άνθρωπο και όχι για τα παρασιτικά συμφέροντα. Μια νέα Κεντροαριστερά της ευθύνης και της αξιοπιστίας.
Ποια είναι άποψή σας για τους αποχωρήσαντες; Εκτιμάτε πως έφυγαν «για τις καρέκλες» και πως όντως αποτελούσαν «πέμπτη φάλαγγα» και «υπονομευτές» του Αλέξη Τσίπρα ή έχετε άλλη άποψη;
Από την πρώτη στιγμή ήμουν απολύτως αντίθετος με τον εσωκομματικό εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε. Ηταν εντελώς άδικος για όλους. Γι’ αυτό και δεν έλαβα μέρος. Ελπίζω τουλάχιστον, έστω τώρα, να μπει ένα τέλος στις πολιτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και Νέας Αριστεράς. Ωστόσο, αγαπητέ κύριε Τερζή, το πιο σοβαρό είναι το εξής: μεγάλα κυβερνητικά κόμματα δεν φτιάχνονται ούτε εύκολα, ούτε συχνά. Ιδίως της Αριστεράς. Δεν θέλω να κρίνω την απόφαση της «Ομπρέλας», αλλά εκτιμώ -και το είπα έγκαιρα και δημόσια- πως όσοι δεν ανήκαν σε αυτήν δεν έπρεπε να αποχωρήσουν. Ούτε και έπρεπε να τους εξωθήσουν σε αποχώρηση μέλη της νέας ηγετικής ομάδας, κάποιοι μάλιστα εκ των οποίων συμπορεύτηκαν μαζί τους από το ξεκίνημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν δείτε με προσοχή όλες τις τρέχουσες δημοσκοπήσεις, θα διαπιστώσετε ότι ακόμη και μετά τα όσα δυστοπικά εξελίχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. το τελευταίο δίμηνο, το άθροισμα των ποσοστών ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και Νέας Αριστεράς υπερβαίνει το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. Αλλά για τις ευθύνες για όλα αυτά, ας αφήσουμε προς το παρόν, μέχρι τις ευρωεκλογές, τη σιωπή να ομιλεί.
Πώς σχολιάζετε τις παρεμβάσεις του Αλέξη Τσίπρα το τελευταίο διάστημα; Πιστεύετε ότι έγιναν στο σωστό χρονικό σημείο ή καθυστέρησαν με αποτέλεσμα να είναι αναπόφευκτη η διάσπαση;
Κοιτάξτε, όλοι έχουμε δικαίωμα να καθορίσουμε το πώς, πότε και με ποιο περιεχόμενο θα παρεμβαίνουμε στις σοβαρότατες εξελίξεις στο κόμμα μας. Πόσο μάλλον ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, ο ιδρυτής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Εχουμε ακούσει πολλά να λέγονται για διάφορα επιτεύγματα της κυβέρνησης Τσίπρα, όπως το μαξιλάρι των 37 δισ. ή η Συμφωνία των Πρεσπών, από στελέχη που βρίσκονται πέριξ της ηγετικής ομάδας ή ακόμα και την ίδια την ηγεσία, πράγματα διόλου κολακευτικά. Αυτό σημαίνει ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ παίρνει ήδη αποστάσεις από τον παλιό;
Συμφωνώ να πάρουμε αποστάσεις από τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, όπως ήταν συγκεκριμένες πρακτικές πρώην κυβερνητικών αξιωματούχων του ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκονταν στον αντίποδα του ήθους της Αριστεράς. Προσωπικά όμως, εάν ο Αλέξης Τσίπρας είχε επιλέξει κι εκείνος την απόδραση από τις ευθύνες και είχε προκηρύξει εκλογές προκειμένου να αποφύγει την ολοκλήρωση του μνημονίου, δεν θα είχα προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και δεν θα είχα προσχωρήσει εάν δεν είχε μεσολαβήσει το διαζύγιο του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Ελληνες του Πάνου Καμμένου.
Ωστόσο, μιλώντας ειδικά για το λεγόμενο μαξιλάρι, η συζήτηση που γίνεται -τονίζω μόνο- στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εντελώς αδικαιολόγητη και κυρίως λανθασμένη. Εξηγούμαι. Η χώρα το 2009 δεν χρεοκόπησε επειδή είχε χρέος 127% επί του ΑΕΠ. Απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι το 2018 που βγήκαμε από τα μνημόνια το χρέος ήταν 186% επί του ΑΕΠ. Η χώρα χρεοκόπησε εξαιτίας του δυσθεώρητου πρωτογενούς ελλείμματος, ύψους 24 δισ. €, που μόνο μέσα στο 2009 είχαν ξοδευτεί, χωρίς να υπάρχουν στα ταμεία. Η χώρα το 2018 βγήκε από τα μνημόνια πρωτίστως επειδή έπιασε τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 4%, σε συνδυασμό βεβαίως με το δημοσιονομικό μαξιλάρι.
Εάν λοιπόν χρήματα του μαξιλαριού είχαν ξοδευτεί σε μεγάλη κλίμακα -όπως κάποιοι εκ των υστέρων υποστηρίζουν- τότε θα είχαν αυξηθεί τα δημοσιονομικά έξοδα και απλούστατα δεν θα είχε επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος. Συνεπώς, η χώρα θα είχε παραμείνει σε μνημονιακή επιτήρηση. Οι μικρές -προς τα κάτω- διορθωτικές παρεμβάσεις στο ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος που μπορούσαν να γίνουν έτσι κι αλλιώς ξεκίνησαν αμέσως μετά το 2018, με την επαναφορά της 13ης σύνταξης κ.λπ.
Οι δημοσκοπήσεις σάς δείχνουν σταθερά στην τρίτη θέση. Αν όντως χρειάζεται ένα κοινό προοδευτικό μέτωπο για να νικηθεί η Δεξιά, ποιες είναι οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν προς αυτή την κατεύθυνση; Μπορεί να υπάρξει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και αν ναι, πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Με βάση τον εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής, καθώς και την εξελισσόμενη πραγματικότητα, η συζήτηση για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων είναι πλέον μια συζήτηση που θα μπορεί να παίρνει σάρκα και οστά μόνο (και τονίζω το μόνο) στις αυτοδιοικητικές εκλογές, στα συνδικάτα και σε ορισμένες, συγκεκριμένες κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες.
Με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο που προφανώς ήρθε για να μείνει τουλάχιστον για τα επόμενα 10 χρόνια, ο ρόλος της μεγάλης προοδευτικής αντιπολίτευσης θα είναι ρόλος για Εναν. Για έναν είτε από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς -εργάζομαι ώστε αυτός να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.- είτε για έναν νέο πολιτικό σχηματισμό στον χώρο της προοδευτικής παράταξης, εάν κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν καταφέρει να του αναθέσει ο ελληνικός λαός την ευθύνη της ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι ο κ. Κασσελάκης ανακοίνωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει τις αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού;
Η υπερψήφιση των αμυντικών δαπανών αποτελεί μία ανάμεσα στις πολλές εξειδικεύσεις που πρέπει να έχει η πορεία μας προς μια νέα και μεγάλη Κεντροαριστερά. Μια πορεία που ισοδυναμεί με την εναρμόνισή μας με τη συντριπτική πλειοψηφία των προοδευτικών πολιτών.
