Παρατηρώντας τον πανικό που απλώνεται αυτές τις ημέρες στην Αθήνα γύρω από τις αντοχές των νοσοκομείων και το… κυνήγι για ένα κρεβάτι το μυαλό πάει αυτόματα στην περιπέτεια που έζησε η Θεσσαλονίκη τον περασμένο Νοέμβριο και Δεκέμβριο.
Όποιος είχε την εμπειρία που προέκυψε από την κάλυψη εκείνης της εφιαλτικής κατάστασης καταλήγει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η μάχη για ένα κρεβάτι δίνεται στις σκοτεινές περιοχές του ΕΣΥ.
Κρεβάτια λοιπόν θα προκύψουν μόνο όταν οι μεγαλογιατροί συμφωνήσουν να σταματήσουν τα χειρουργεία. Και αυτό για προφανείς λόγους δεν είναι αυτονόητο.
Στη Θεσσαλονίκη η κατάσταση με τις νοσοκομειακές κλίνες βελτιώθηκε αισθητά όταν επετεύχθη αυτή η συναίνεση.
Παράγοντες του ΕΣΥ μόνο ιδιωτικώς θα παραδεχθούν ότι η πιο σκληρή μάχη στην εποχή του Κορονοϊού δόθηκε με τα στελέχη των νοσοκομείων.
Με αυτούς που έχουν καταφέρει να κρατούν τη ροή των ασθενών με τρόπους που όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν τολμά να περιγράψει δημόσια.
Έτσι, η προσοχή των αρμοδίων θα πρέπει να δοθεί στη διαπραγμάτευση αυτή. Το αν θα πετύχει θα το μάθουμε την επόμενη εβδομάδα.
Εάν τότε δούμε να ακυρώνονται χειρουργεία για να εξοικονομηθούν κλίνες ΜΕΘ τότε όλα θα έχουν πάει καλά.
