Χίτλερ: Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’20 η Γερμανία ήταν μία εξαθλιωμένη χώρα μετά τη μεγάλη ήττα της στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και με τα τεράστια ποσά που έπρεπε να δώσει σαν πολεμικές αποζημιώσεις. Οι διαδηλώσεις ήταν πλέον καθημερινό φαινόμενο στη χώρα. Ο πληθωρισμός και η ανεργία στα ύψη. Την εξουσία είχε ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Φρίντριχ Έμπερτ.
Χίτλερ: Αυτή την κατάσταση επωφελήθηκαν, έτσι άλλωστε γίνεται συνήθως, κάποιες ακραίες φωνές, όπως το Εθνικό Σοσιαλιστικό κόμμα του νέου και φιλόδοξου Αδόλφου Χίτλερ.
Από τη Μυρτώ Τζώρτζου
Ο πρώην λοχίας Άντολφ Χίτλερ ζούσε στο Μόναχο και ήταν επικεφαλής του ανερχόμενου Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, που ήδη αριθμούσε 35.000 μέλη.
Στις 8 Νοέμβριου του 1923 στη μεγάλη μπιραρία του Μονάχου «Bürgerbräukeller» («Μπιργκερμπροϊκέλερ») είχε μαζευτεί η κυβέρνηση για να συνομιλήσει με περίπου 3000 επιφανείς πολίτες της Βαυαρίας.
Στις 8 και 30 το βράδυ ένοπλοι Ναζιστές περικύκλωσαν την μπυραρία. Ο Χίτλερ, με 600 επίλεκτα μέλη του κόμματός του, εισβάλλει στην μπυραρία και πυροβολεί μια φορά προς την οροφή. Στη συνέχεια ανεβαίνει σε μια καρέκλα και φωνάζει: «Η εθνική επανάσταση βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι κυβερνήσεις Βαυαρίας και Βερολίνου κατέρρευσαν. Σε λίγη ώρα θα σχηματίσουμε τη δική μας κυβέρνηση».Ο Χίτλερ και οι συνεργάτες του σχεδίαζαν να καταλάβουν την εξουσία πρώτα στο Μόναχο και στη συνέχεια να βαδίσουν κατά του Βερολίνου. Ως πρότυπο είχε τη Μεγάλη Πορεία του Μουσολίνι προς τη Ρώμη, ένα χρόνο νωρίτερα.
Μαζί του ήταν ο Χέρμαν Γκέριγκ, ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ και ο Ρούντολφ Ες, ηγετικά στελέχη του Ναζισμού τα επόμενα χρόνια. Ο Χίτλερ ανέφερε τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να πέσει η κυβέρνηση και να αναλάβει ο ίδιος, ως εκπρόσωπος του λαού. Παράλληλα είπε ψέματα ότι το κίνημά του έχει καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Γερμανίας.
Το σημαντικότερο όμως λάθος που έκανε ήταν η μη κατάληψη των ραδιοφωνικών σταθμών και τηλεγραφείων. Αυτό είχε ως επακόλουθο η κεντρική κυβέρνηση του Βερολίνου να είναι ενήμερη των εξελίξεων και να δώσει τις κατάλληλες διαταγές για τη συντριβή του πραξικοπήματος. Το οποίο και έγινε.
Την επομένη στους δρόμους του Βερολίνου διεξήχθησαν αιματηρές μάχες ανάμεσα σε Ναζί και δημοκρατικούς με τη συνδρομή της αστυνομίας. Οι πραξικοπηματίες προσπάθησαν να καταλάβουν κυβερνητικά κτίρια και να εξοπλιστούν.
Γύρω στις 3 το πρωί της 9ης Νοεμβρίου αναφέρθηκαν τα δύο πρώτα θύματα από πλευράς των εξεγερθέντων, όταν προσπάθησαν να επιτεθούν σε στρατώνα στο Μόναχο. Άλλα μέλη των παραστρατιωτικών ομάδων του Χίτλερ επιτέθηκαν και λεηλάτησαν σπίτια Εβραίων.
Η αποτυχία κατάληψης και της διπλανής πόλης, Ρεμ, είχε μόλις επιβεβαιωθεί, σε συνδυασμό με το θάνατο 16 πραξικοπηματιών.
Το αποτέλεσμα ήταν ο Χίτλερ να συλληφθεί στις 12 Νοεμβρίου 1923 και να οδηγηθεί σε δίκη για εσχάτη προδοσία. Πολλοί συνεργάτες του διέφυγαν στην Αυστρία ενώ ανεστάλη η κυκλοφορία του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος «Λαϊκός Παρατηρητής».
Η δίκη έγινε στις 26 Φεβρουαρίου 1924. Ο Χίτλερ γλιτώνει τη θανατική ποινή λόγω της ομολογίας του που ήταν ένα πολιτικό μανιφέστο. Η καταδίκη του ορίστηκε σε 10 χρόνια, η οποία μετατράπηκε στο τέλος μόνο σε 8 μήνες.
Αυτόν το χρόνο θα γράψει και το βιβλίο, το δικό του μανιφέστο με τίτλο «Ο Αγών μου», που θα γινόταν «νόμος» να το έχει κάθε γερμανική οικογένεια σπίτι της αργότερα.
Το δε πραξικόπημα αυτό έμεινε γνωστό ως «Πραξικόπημα της Μπυραρίας»
Ό,τι δεν κατάφερε να πράξει με το αποτυχημένο πραξικόπημά του, το πέτυχε 10 χρόνια αργότερα με την ψήφο του εξαθλιωμένου και ταλαιπωρημένου γερμανικού λαού.
Πληροφορίες από: Σαν Σήμερα
