Κάθε ανασχηματισμός έχει πολλαπλές αναγνώσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν ήδη αναλυθεί στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» είναι μία από τις πιο εύστοχες, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τόλμησε να απομακρύνει από την κυβέρνηση υπουργούς που θεωρούνται αποτυχημένοι από τους πολίτες, κι αυτό για να μην θεωρηθεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είχε δίκιο στην κριτική του. Κι όσο για τους κοινοβουλευτικούς υφυπουργούς από την περιφέρεια που τοποθέτησε, αν μη τι άλλο κάνει πολλούς να αναρωτιούνται ευλόγως αν το μυαλό του είναι στις εκλογές εν μέσω πανδημίας.
Αυτό, πάντως, που συζητήθηκε περισσότερο είναι η αναβάθμιση ή παραμονή στην κυβέρνηση υπουργών με σκληρές δεξιές απόψεις που λίγη σχέση έχουν με τη μετριοπαθή, φιλελεύθερη, λαϊκή κεντροδεξιά. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η τοποθέτηση του Μάκη Βορίδη στο υπουργείο Εσωτερικών, η παραμονή- έστω και με κουτσουρεμένες αρμοδιότητες- του Άδωνι Γεωργιάδη στο υπουργείο Ανάπτυξης, η υφυπουργοποίηση της Σοφίας Βούλτεψη και η ανάληψη καθηκόντων κοινοβουλευτικού εκπροσώπου από τον Θάνο Πλεύρη.
Δεν αποδεχόμαστε τετελεσμένα
Γιατί αυτός ο αυξημένος ζήλος από την πλευρά του πρωθυπουργού για την αξιοποίηση βουλευτών των οποίων οι απόψεις συχνά συγκλίνουν με αντίστοιχες ακραίων εθνικιστικών κύκλων; Μήπως σχετίζεται και με τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά που έρχονται με το 2021 και οι οποίες προκαλούν ανησυχία για το μέγεθος των υποχωρήσεων που είναι πρόθυμη να κάνει η κυβέρνηση; Μήπως, δηλαδή, ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί- και με την τοποθέτηση του Άγγελου Συρίγου στο υπουργείο Παιδείας κι όχι στο Εξωτερικών, που του είναι πιο οικείο- να κατευνάσει προληπτικώς αντιδράσεις από την ακραία του πτέρυγα ως προς την ατζέντα με την οποία θα θελήσει να στείλει τις ελληνοτουρκικές διαφορές στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Και μήπως δημιουργεί αναχώματα απέναντι στη διαρροή ψηφοφόρων του με γνήσια πατριωτικά αισθήματα;
Ο Αλέξης Τσίπρας το έχει διαμηνύσει ξεκάθαρα προς όλους και σε κάθε τόνο: ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν θα αποδεχθεί τετελεσμένα ούτε πάρτι χωρίς λογοδοσία στα εξοπλιστικά, που είναι απαραίτητα αλλά με όρους, κανόνες και, κυρίως, διαφάνεια. Η μόνη διαφορά μας με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και, συνεπακόλουθα, ΑΟΖ, ενώ η χώρα μας πρέπει να προβεί άμεσα στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια νότια κι ανατολικά της Κρήτης, με προοπτική για την Κάσο και την Κάρπαθο. Είναι αδιανόητο η ελληνική κυβέρνηση να αποδεχθεί να μπει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης οποιοδήποτε άλλο θέμα προωθεί η Τουκία, όπως η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών ή οι αποκαλούμενες από τον εξ Ανατολών γείτονα «γκρίζες ζώνες».
Άμεσα σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών
Η χρονιά που μας πέρασε ενίσχυσε την ανησυχία στον ελληνικό λαό και δεν είναι μόνο οι ανεμπόδιστες «βόλτες» του «Oruc Reis» ακόμα και στα 6,8 ναυτικά μίλια από τη νήσο Στρογγύλη, στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν έζησε τέτοια ταπείνωση από την εποχή της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974 και μετά. Αν, μάλιστα, στις «κρουαζιέρες» του τουρκικού ερευνητικού σκάφους προσθέσουμε την αύξηση σε ποσότητα και ποιότητα των παραβιάσεων του εναέριου χώρου μας, μαζί με την εμπρηστική ρητορική της Τουρκίας και την από μέρους της αμφισβήτηση του διεθνούς δικαίου στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και την Κύπρο, τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό. Πολλώ δε μάλλον όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι φανερό ότι δεν διαθέτει στρατηγική κι έχει εγκαταλείψει την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα.
Τα ερώτημα είναι αμείλικτο: γιατί ο πρωθυπουργός αδιαφορεί για θεσμούς πολυμερούς διπλωματίας, όπως η διάσκεψη των κρατών του ευρωπαϊκού Νότου, τους οποίους είχε εισάγει ή συνεχίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με συνέπεια, όπως αποδείχθηκε και στην αποτυχημένη για τα εθνικά μας συμφέροντα πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, να έχουμε απολέσει συμμάχους;
Ο «δεδομένος» και «προβλέψιμος» κ. Μητσοτάκης οφείλει άμεσα και πριν δημιουργήσει αρνητικά τετελεσμένα για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο να συναινέσει στη σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, όπως του ζητά η αντιπολίτευση, για τη χάραξη νέας εθνικής στρατηγικής πριν να είναι αργά. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει αποδείξει ότι δεν ασκεί, ιδίως στα εθνικά μας θέματα, την έξαλλη αντιπολίτευση που του άσκησε η ΝΔ. Δεν είναι, ωστόσο, διατεθειμένος να στηρίξει προειλημμένες αποφάσεις που θέτουν σε διακινδύνευση τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα ή, ακόμα ακόμα, και την εθνική μας κυριαρχία.
