H παραπομπή της Ελένης Τουλουπάκη και του Νίκου Παππά σε Ειδικά Δικαστήρια έχει αμιγώς πολιτικά κίνητρα, τα ίδια κίνητρα με τα οποία διαμορφώθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία εξ αρχής και η συνολική διαδικασία, λέει στο newsique.gr ο συνήγορος υπεράσπισής και των δύο, Βαγγέλης Γεωργακόπουλος, σημειώνοντας ότι καταδεικνύει μία καθεστωτική προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η Δικαιοσύνη ως άλλοθι Δημοκρατίας.
Ο έγκριτος νομικός σημειώνει πως ειδικά για την περίπτωση του κ. Παππά έχουμε το φαινόμενο να συγκροτηθεί Ειδικό Δικαστήριο από 9 Αρεοπαγίτες και 8 Συμβούλους της Επικρατείας για να εκδικάσει μία πλημμεληματική υπόθεση, που κανονικά εκδικάζεται στο Μονομελές Πρωτοδικείο, ήτοι στο ίδιο πινάκιο με πολεοδομικές παραβάσεις! Ως προς την ουσία δε του κατηγορητηρίου, για τον πρώην υπουργό ο κ. Γεωργακόπουλος τονίζει πως η παράβαση καθήκοντος, που τού αποδίδεται, δεν αποτελεί στην πραγματικότητα “ποινική κατηγορία” αλλά την επικύρωση της δικαίωσής του, καθώς επί της ουσίας διώκεται η πολιτική που ακολούθησε.
Συνέντευξη στη Βούλα Κεχαγιά
Κύριε Γεωργακόπουλε, ως δικηγόρος, διαχειρίζεστε δύο υποθέσεις που συνδέονται με Ειδικά Δικαστήρια: Το ένα που εξελίσσεται αφορά στην κα Τουλουπάκη και το δεύτερο, που θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο, αφορά στον πρώην υπουργό, κ. Παππά. Συνδέονται κατά κάποιο τρόπο οι δύο υποθέσεις;
Μολονότι οι 2 αυτές υποθέσεις στον ουσιαστικό πυρήνα τους, στα πραγματικά περιστατικά, που φέρονται προς εκδίκαση, κατ’ αρχήν φαίνονται να είναι παντελώς διαφορετικές, εντούτοις η άλλη όψη τους είναι ταυτόσημη. Πρώτον, γιατί σε αμφότερα τα Δικαστήρια οδηγούνται κατηγορούμενοι φορείς της εξουσίας (δικαστικής και πολιτικής αντίστοιχα), που τόλμησαν να συγκρουσθούν με ισχυρά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Και δεύτερον γιατί αμφότερα τα Δικαστήρια αποτελούν το προϊόν της προσπάθειας «αντεκδίκησης» των προαναφερόμενων συμφερόντων προς τους φορείς που επιχείρησαν να τα θίξουν. Έτσι, υπό την επίφαση της αναζήτησης ποινικών ευθυνών, στην πραγματικότητα και με τις δύο υποθέσεις επιχειρείται η απαξίωση των θεσμικών αντιπάλων τους, ώστε να καταδειχθεί εμφατικά και κυρίως παραδειγματικά ότι η εξουσία των συγκεκριμένων συμφερόντων πρέπει να παραμείνει «ανέγγιχτη».
Ως συνήγορος υπεράσπισης και των δύο προσώπων θεωρείτε ότι η παραπομπή τους έχει αμιγώς πολιτικά κίνητρα;
Σίγουρα, πλην όμως δεν είναι μόνο η παραπομπή, που στηρίζεται σε αμιγώς πολιτικά κίνητρα. Με τα ίδια αμιγώς πολιτικά κίνητρα διαμορφώθηκε από την κυβερνώσα πλειοψηφία, άμα τη γενέσει της, η συνολική διαδικασία, αρχικά με την προειλημμένη απόφαση της δίωξης, στη συνέχεια με τη δεδομένη απόφαση της παραπομπής και εν τέλει με την προσπάθεια προκαθορισμού των αποφάσεων της Δικαιοσύνης. Υπό αυτή την έννοια η προέλευση και εξέλιξη αμφοτέρων των υποθέσεων όχι μόνον είναι αμιγώς πολιτική αλλά πολύ περισσότερο καταδεικνύει μία καθεστωτικής φύσης προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η ήδη εκ της κυβερνητικής πλειοψηφίας εργαλειοποιηθείσα Δικαιοσύνη ως επίφαση και εντεύθεν άλλοθι Δημοκρατίας.
Υπό την επίφαση της αναζήτησης ποινικών ευθυνών, στην πραγματικότητα και με τις δύο υποθέσεις επιχειρείται η απαξίωση των θεσμικών αντιπάλων τους
Έχει ξανασυμβεί πολιτικό πρόσωπο να παραπεμφθεί σε Ειδικό Δικαστήριο για πλημμέλημα;
Το Ειδικό Δικαστήριο που θα συγκροτηθεί για την υπόθεση του Ν. Παππά είναι το πέμπτο μετά τη μεταπολίτευση. Κανένα εκ των προηγούμενων δεν αφορούσε πλημμεληματική πράξη (σε πλημμέλημα αλλά από μετατροπή της κατηγορίας από κακούργημα καταδικάσθηκε ο Γ. Παπακωνσταντίνου). Έτσι στην περίπτωση του Ν. Παππά έχουμε το φαινόμενο να συγκροτηθεί Ειδικό Δικαστήριο αποτελούμενο (μαζί με τους αναπληρωματικούς) από 9 Αρεοπαγίτες και 8 Συμβούλους της Επικρατείας, για να εκδικάσει μία πλημμεληματική υπόθεση, που κανονικά εκδικάζεται στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο, στο ίδιο πινάκιο με υγειονομικές-πολεοδομικές παραβάσεις και παραβάσεις ΚΟΚ.
Οι κατηγορίες εις βάρος του κ. Παππά έχουν καταρριφθεί ήδη στη διάρκεια της προανακριτικής επιτροπής. Πού θεωρείτε ότι στηρίχθηκε το σκεπτικό του Δικαστικού Συμβουλίου;
Πράγματι, οι κατηγορίες σε βάρος του Ν. Παππά ήταν εξ αρχής τόσο προδήλως αβάσιμες, ώστε για πρώτη φορά στην Κοινοβουλευτική Ιστορία από το 1876, οπότε και ψηφίστηκε ο νόμος ΦΠΣΤ/22 Δεκ. 1876 περί ευθύνης Υπουργών, δεν γίνεται δεκτή με το πόρισμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας της «Προανακριτικής» Επιτροπής η πρόταση, την οποία η ίδια κυβερνώσα πλειοψηφία είχε υποβάλει. Με το ίδιο πόρισμα, που εν συνεχεία έγινε δεκτό από το Δικαστικό Συμβούλιο, ο Ν. Παππάς παραπέμφθηκε για την πλημμεληματική πράξη της παράβασης καθήκοντος για τα ίδια πραγματικά περιστατικά, για τα οποία ήδη είχε απαλλαγεί από την ατιμωτική κατηγορία της δωροληψίας. Και γι’ αυτό εδώ φαίνεται να υπάρχει ένα λογικό και νομικό παράδοξο, το οποίο όμως μπορεί να εξηγηθεί από τη φύση της «παράβασης καθήκοντος». Η «παράβαση καθήκοντος» λοιπόν αποτελεί μία γενική και αόριστη διάταξη, που ως πυρήνα έχει την παράβαση του «υπηρεσιακού καθήκοντος». Η εν λόγω έννοια και εντεύθεν η εφαρμογή της διάταξης της παράβασης καθήκοντος είναι τόσο ευρεία, που από τη νομολογία έχει χαρακτηρισθεί ως μία «διάταξη-σκούπα», αφού το πότε παραβιάστηκε το υπηρεσιακό καθήκον κρίνεται κάθε φορά από τον εφαρμοστή του δικαίου, τους δικαστές, ξεχωριστά σε κάθε περίπτωση, με βάση τις υποκειμενικές τους προσλήψεις και κριτήρια, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη οριοθέτηση του ποιο είναι το υπηρεσιακό καθήκον και επομένως πότε αυτό παραβιάζεται. Έτσι, η παράβαση καθήκοντος που αποδίδεται στον Ν. Παππά δεν αποτελεί στην πραγματικότητα «ποινική κατηγορία» αλλά την επικύρωση της δικαίωσής του, αφού πλέον μετά την πανηγυρική αθώωση του για τη δωροληψία, αυτό που απομένει είναι η δίωξη της πολιτικής που ακολούθησε.
Η παράβαση καθήκοντος που αποδίδεται στον Ν. Παππά δεν αποτελεί στην πραγματικότητα «ποινική κατηγορία» αλλά την επικύρωση της δικαίωσής του
Η γραμμή της υπεράσπισης θα στηριχθεί σε νομικά ή και σε πολιτικά επιχειρήματα;
Η υπεράσπιση του Ν. Παππά στηρίζεται σε νομικά επιχειρήματα, τα οποία θεωρούμε ότι είναι καταλυτικά της σε βάρος του κατηγορίας. Ωστόσο, με δεδομένο ότι η κατηγορία που του αποδίδεται είναι στην πραγματικότητα η πολιτική επιλογή που ακολούθησε και ότι η παραπομπή του στηρίχθηκε σε αμιγώς πολιτικά κίνητρα, δεν μπορεί παρά να μην προβληθούν τα πολιτικά επιχειρήματα, που καταδεικνύουν την ορθότητα των πολιτικών επιλογών, που ακολουθήθηκαν και την αναντίρρητη ωφελιμότητά τους για το δημόσιο συμφέρον.
Θα ζητηθεί η μετάδοση του Ειδικού Δικαστηρίου για τον κ. Παππά; Για την κυρία Τουλουπάκη απορρίφθηκε το αίτημα.
Από την πλευρά του Ν. Παππά σίγουρα δεν θα υπάρξει αντίρρηση. Ωστόσο, με δεδομένα αφενός την απόρριψη του ίδιου αιτήματος από την πλευρά κας Τουλουπάκη και αφετέρου το πολύ μικρότερο δημόσιο ενδιαφέρον για το διακύβευμα αυτού του Δικαστηρίου, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλο από το… εάν τελικά ο κ. Καλογρίτσας οφείλει ή όχι τα 3 εκ. ευρώ στον αραβικό κολοσσό, από τον οποίο και τα έλαβε, πιθανολογώ ότι δεν θα επιτραπεί η μετάδοση ούτε αυτού του Δικαστηρίου.
Η κατηγορία που αποδίδεται στον Νίκο Παππά είναι στην πραγματικότητα η πολιτική επιλογή που ακολούθησε. Η παραπομπή του στηρίχθηκε σε αμιγώς πολιτικά κίνητρα
Πιστεύετε ότι η Δικαιοσύνη στη χώρα μας…
…είναι ζήτημα των προσώπων που την αποδίδουν. Υπάρχουν θαρραλέοι Δικαστές, που αρνούνται να υποκύψουν στις πιέσεις της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας και των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων και ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι σε απολυταρχικές τακτικές, υπάρχουν όμως και αυτοί που δεν έχουν το σθένος να αντισταθούν. Παρ’ ολ’ αυτά, πιστεύω ότι η Δικαιοσύνη παραμένει ο πιο ισχυρός πυλώνας της Δημοκρατίας στην πατρίδα μας.
Θα μπορούσε να υπάρξει πιο καθοριστική παρέμβαση για το σκάνδαλο των υποκλοπών;
Σίγουρα. Και πολύ περισσότερο εκ μέρους της δικαστικής εξουσίας, η οποία ήδη θα έπρεπε να έχει λειτουργήσει πιο δραστικά. Υπενθυμίζεται εδώ ότι στο σκάνδαλο «Watergate» ο «Ειδικός Εισαγγελέας» ζήτησε από τον Νixon να του παραδώσει τις μαγνητοφωνημένες συνομιλίες μεταξύ αυτού και των συνεργατών του. Ο Νixon κατέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, επικαλούμενος την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και ισχυρίστηκε ότι αυτή προστατεύει το απόρρητο των προεδρικών συνομιλιών και την ανεξαρτησία του Προέδρου στη σφαίρα της κυβερνητικής του λειτουργίας, απέναντι σε δικαστικές επεμβάσεις και εντολές. Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε ομόφωνα τους ισχυρισμούς του, δεχόμενο ότι το απόρρητο των συνομιλιών του Προέδρου επί θεμάτων μη στρατιωτικών και μη διπλωματικών είναι μεν θεμελιώδες και εγγενώς συνδεδεμένο με την κυβερνητική λειτουργία αλλά «αυτό το τεκμαιρόμενο προνόμιο πρέπει να ιδωθεί υπό το πρίσμα της ιστορικής μας προσήλωσης στο κράτος δικαίου». Δύο ημέρες μετά, η Βουλή των Αντιπροσώπων παρέπεμψε τον Νixon με τη διαδικασία του «Impeachment» (σ.σ. ο θεσμός της παραπομπής των Προέδρου των ΗΠΑ). Και ο Νixon παραιτήθηκε…
Εκτιμάτε ότι στην υπόθεση των παρακολουθήσεων υπάρχουν ποινικές ευθύνες;
Νομίζω ότι δεν χωρεί αμφισβήτηση επ’ αυτού. Το ζήτημα εν προκειμένω δεν είναι η κατάφασή τους αλλά η απόδοσή τους σε αυτούς που πραγματικά ευθύνονται. Είναι όμως ένα ζήτημα που η ποινική του απαξία έχει δευτερεύοντα ρόλο. Προεχόντως είναι ζήτημα Δημοκρατίας.
Ο Βαγγέλης Γεωργακόπουλος είναι ο συνήγορος υπεράσπισης της Ελένης Τουλουπάκη και του Νίκου Παππά
